VEILIGE HELING VOOR ALLEENGEBOREN TWEELINGEN

Je hoeft niet terug de leegte in om jezelf terug te vinden

Er was een tijd dat ik er zelf heilig van overtuigd was dat de enige weg voor heling de weg erdóór was. Misschien paste het ook wel bij de tijdgeest; helen moet vooral pijn doen. Echter, na ruim twaalf jaar gewerkt te hebben met alleengeboren tweelingen kan ik concluderen dat dit niet voor iedereen werkt. Sterker nog, het werkt voor heel veel mensen niet!
Recent kwam ik een mooi stukje tegen van Pauline Trum over trauma herbeleven of niet. Het zette mij aan het denken.

Voor jou als alleengeboren tweeling, voelt het gemis van je tweelinghelft vaak als een onzichtbare schaduw die je altijd met je meedraagt. Het verdriet om die nooit gekende ander leeft mee in je dagelijkse ritme. Maar ook, of misschien wel juist, in spanning in je spieren, in je bindweefsel en in je adem die je vaak onwillekeurig inhoudt.
En heb je niet heel vaak anderen horen zeggen: “Je moet het opnieuw voelen om het los te laten. Je moet er gewoon even doorheen.” Wat als die weg, het opnieuw voelen en herbeleven van je trauma,  juist verlammend werkt in plaats van bevrijdend? Ik deel in dit blog graag met je hoe jouw heling als AT kan beginnen vanuit veiligheid, zonder dat je de oude pijn telkens weer hoeft te doorleven.

Context en achtergrond

Opgroeien als alleengeboren tweeling betekent leven met een leegte die niemand anders ziet. Die leegte nestelt zich niet alleen in je hoofd, maar vooral in je lichaam: in gespannen schouders, onrustige hartkloppingen, koude handen, hoge ademhaling en in de neiging om iedere emotie te sussen met ‘flink moeten zijn’. Niet zeuren, doorgaan, waarmee je je eigen signalen negeert. Het verhaal van wat ooit was, keert terug in je dromen, in verstoorde relaties en in dat pijnlijke gevoel van alleen zijn, zelfs tussen mensen. Jouw verlies, jouw trauma leeft niet uitsluitend in gedachten. Sterker nog, het zit opgeslagen in iedere cel, in de signalen van je zenuwstelsel en in onverwerkte fysieke spanningspatronen.

Waarom herbeleven niet de sleutel is

Het herbeleven van trauma -denk hierbij aan het ophalen van scènes of het terugduiken in oude emoties- kan je zenuwstelsel overvragen. Wanneer je lichaam nog niet is aangekomen in een veilige omgeving, leidt herbeleven van het gebeuren niet tot heling maar zelfs tot hertraumatisering. Zolang jouw hele systeem niet het gevoel heeft veilig te zijn kun jij niet helen.
Daarom ben ik een groot fan van Havening omdat je bij deze methode alleerst een veilige setting creëert. Je biedt jezelf een veilige haven (vandaar de naam ‘havening) van waaruit je kunt gaan werken.

Heling vanuit veiligheid

Echte heling kan pas beginnen wanneer je lijf voelt dat het niet langer hoeft op te schrikken. Niet langer alert hoeft te zijn omdat er gevaar op de hoek ligt. Hoe ontstaat veiligheid? Door langzaam te leren luisteren naar je ademritme en subtiele lichaamsreacties. Door te gaan herkennen hoe jouw eigen lichaam functioneert. Hoe adem je in verschillende situaties? Hoe zijn je schouders (hoog opgetrokken of volledig ontspannen). Hoe is de temperatuur van je handen?
Door aandacht te schenken aan vertragende oefeningen en zachte bewegingen, herstelt je zenuwstelsel stukje bij beetje het vertrouwen. Je hoeft niet diep in oude herinneringen te graven; met gerichte ademoefeningen en licht stretchen kun je ervaren dat het oude verdriet als vanzelf zachter wordt, wanneer je lichamelijke en emotionele grenzen respecteert.

Stappenplan voor zachte heling

Begin met een moment van thuiskomen in je lichaam, bijvoorbeeld door je handen op je borst te leggen terwijl je een glimlach op je mond tovert. Laat hierbij je aandacht bij iedere in- en uitademing rusten. Voel hoe de lucht je borst laat bewegen en je buik doet opbollen. Als dat gaat, introduceer je langzaam een beweging: een zachte schouderrol. Met iedere uitademing rol je je schouders naar achteren en laat ze als het ware ‘vallen’.  Wil je een stapje verder gaan, maak dan een wiegende zwaai van je armen. Let op wat wat er gebeurt: spanning die wegsmelt of juist sensaties die aandacht vragen. Neem in je eigen tempo steeds een stapje verder en pauzeer zodra je voelt dat het genoeg is. In een volgnde fase zou je er zelfs voor kunnen kiezen om je verloren tweelinghelft in gedachten symbolisch uit te nodigen: je kunt in gedachten een licht zien stromen tussen jou en die ander, zonder de zwaarte van het gemis te vergroten. Zo eer en erken je de verbinding, terwijl je stevig geworteld blijft in het hier en nu.

Voordelen en nadelen van de benaderingen

Een continue focus op herbeleven kan enerzijds soms diep inzicht brengen, maar anderzijds onbedoeld oude wonden doen oplaaien of open houden. Liefdevol werken biedt ruimte om mild en respectvol met jezelf om te gaan, zonder een extra emotionele overload. Het nadeel kan zijn dat het proces langzamer voelt dan je zou willen en dat je geduld nodig hebt om subtiele veranderingen te herkennen. Tegelijkertijd kan een te snelle focus op ‘alles willen voelen en herbeleven’ leiden tot terugkerende nachtmerries of paniekaanvallen, als je zenuwstelsel er nog niet klaar voor is.

Vragen die misschien bij je opkomen

Wanneer kun je wél kiezen voor herbeleven? Herbeleven kan ondersteunend zijn maar enkel en alleen als je eerder het gevoel van veiligheid hebt ontwikkeld en je lichaam een basisvertrouwen heeft opgebouwd. Zolang jij niet in het hier en nu aanwezig kunt blijven is herbeleven niet aan te raden.
Hoe herken je dat je zenuwstelsel overprikkeld raakt? Let op fysieke signalen zoals duizeligheid, hartkloppingen, versnelde ademhaling, koude en natte handen. Dan is het tijd om te stoppen en terug te keren naar vertragingsoefeningen.
Kun je helen zonder herinneringen op te halen? Absoluut. Lichaamsgerichte benaderingen richten zich op het reguleren van je systeem, los van expliciete verhaallijnen. Daarnaast werkt Havening heel goed omdat je de imprint uit je zenuwstelsel verwijderd.

Conclusie

Heling van jouw alleengeboren tweeling verlies is geen marathon door oude pijn waarbij je de beste tijd moet neerzetten. Het is een reis terug naar jezelf in veilige verbinding met je lichaam. Niet herhalen, maar vertragen. Niet forceren, maar liefdevol luisteren. In die zachtheid ontstaat ruimte om los te laten en thuis te komen in jouw lichaam en eigen ritme.

© Aranka Reeuwijk

ps. Ben je klaar om op een zachte manier aan jouw heling te werken? Plan kennismakingsgesprek via deze link. Tijdens dit gesprek verkennen we samen jouw behoefte aan veiligheid en onderzoeken we of een online sessie of een intensieve week retreat op Les Isles des Rêves in Frankrijk het beste bij jou past.