TWEELINGVERLIES EN GENDERIDENTITEIT: Een mogelijke verbinding

Afgelopen week plaatste ik een berichtje op mijn socials met een knipoog. Slechts twee zinnetjes, maar er kwamen een hele boel reacties op!!
“Morgen word je wakker in het lichaam van het andere geslacht. Wat is het eerste wat je doet?”
Opvallend was dat het met name vrouwen waren die reageerden en misschien kun je raden waar hun antwoorden betrekking op hadden 😉
Het was een luchtig bericht, maar het gevoel iets anders te willen of niet helemaal gelukkig te zijn is een alleengeboren tweeling niet vreemd.

Blijvende indruk

Veel mensen zijn zich nog altijd niet bewust van de impact die prenataal tweelingverlies kan hebben op de overlevende tweeling. Wanneer een tweelinghelft in de baarmoeder sterft, is dit een hele vroege traumatische ervaring die een diepe en blijvende indruk achter kan laten op de overlevende. Deze ervaringen kunnen, vaak op een onbewuste laag, invloed hebben op hun emotionele en psychische welzijn. Gedurende hun leven blijven ze het gevoel van aanwezigheid -of eigenlijk afwezigheid- van de ander voelen en zijn ze zonder dat ze dit zelf in de gaten hebben op zoek naar die ander.

Verstrikking

Mijn ervaring met het begeleiden van alleengeboren tweelingen de afgelopen twaalf jaar laat zien dat deze groep mensen gedurende hun leven gevoelens ervaren en gedrag vertonen die veelal verband houden met hun verloren tweelinghelft. Op het moment dat de ander overleed is er vaak op een energetische laag verwarring en verstrikking met de energie van die ander ontstaan. Dit kan zich uiten in een diep gevoel van incompleetheid of zelfs een verwarring over hun genderidentiteit.Wat hoort nu bij jou en wat hoort bij je tweelingheft thuis mag je je gaan afvragen.
Zo zijn er heel veel alleengeboren tweelingen die zichzelf zwak voelen en moeite hebben om zich aan de buitenwereld te tonen. Kenmerken die bij hun overleden tweelinghelft horen. Ze leven maar op halve kracht en vanuit een zeker schuldgevoel naar hun tweelinghelft durven ze niet hun volle potentie te gebruiken. Maar ook zie ik vaak verwarring rondom hun eigen gender. Niet extreem, maar meestal in hele lichte vorm. Bijvoorbeeld, een man die zijn tweelingzus heeft verloren, kan soms een sterke connectie voelen met vrouwelijke eigenschappen, en omgekeerd. Daar is helemaal niks mis mee! Alleen is het wel fijn om te weten waar bepaalde gevoelens en gedragingen vandaan komen.

Gemiste stap

Want stel je voor dat je ongelukkig bent met je leven zoals dat nu is. Dan wil je er van alles aan doen om dit te veranderen zodat je geluk gaat ervaren. En als je in deze zoektocht een stap, of oplossing, mist dan kan het een eeuwige zoektocht blijven waarin je nooit je geluk zal gaan vinden.
Ben jij iemand die zijn geluk (het opvullen van het gemis van je tweelinghelft) probeert te vinden in het kopen van veel spullen dan merk je dat in je portemonee. Verder zijn er niet zulke grote gevolgen. Tenzij je hierdoor iedere maand flink rood staat.
Of behoor jij tot die groep alleengeboren tweelingen die van alles opstart maar niks afmaakt? Dan kan het zijn dat je huis een verzameling is van onafgemaakte projecten. Gevolg is veel troep en steeds minder ruimte voor jouzelf. Dat is tot op zekere hoogte ook nog wel te overzien.
Maar ben je ongelukkig met jezelf en je eigen lichaam en ga je hier stappen in zetten, dan is dat vrij defenitief en onomkeerbaar. En als dan blijkt dat dit toch niet de oplossing was, dan zul je hier niet gelukkiger van worden. In tegendeel!

Ieder mens verdient geluk

Ik pleit er dan ook voor dat in het geval van genderverwarring en eventuele transitie er altijd onderzocht zou moeten worden of er sprake is geweest van een mogelijke verloren tweelinghelft. Staat iemand systemisch wel volledig op zijn of haar eigen plek? Of is er sprake van verwarring met de plek van de niet geboren tweelinghelft? Wanneer dit uitgezocht en hersteld is kun je kijken wat dit doet met de persoon in kwestie. Dit heeft namelijk altijd effect op hoe iemand daarna in het leven staat.
Ik krijg het ook iedere keer weer terug van mensen met wie ik een opstelling heb gedaan. Ze voelen zich krachtiger, meer gezien, krijgen meer energie, merken dat ze ineens makkelijker keuzes maken, voelen zich meer zichzelf…. om maar een paar veranderingen op te noemen.
Ben jij een vrouw en voel je je eigenlijk veel meer manlijk? Of ben je een man en voel je je juist heel erg vrouwelijk?
En merk je dat dit je in zekere zin ongelukkig of verdrietig maakt omdat je liever resp man of vrouw zou zijn? Onderzoek dan eens of er bij jou sprake is geweest van een verloren tweelinghelft.
Of voel je je non-binair en ben je niet helemaal gelukkig met jezelf? Ook hiervoor geldt: ga op onderzoek uit! Is er sprake geweest bij jou van een verloren tweelinghelft en hebben je gevoelens misschien hier mee te maken?

Ik wens voor een ieder mens een gelukkig leven. En een systemische verandering is een stuk minder ingrijpend dan bijvoorbeeld een transitie. Het begrijpen van de vele factoren die bijdragen aan onze genderidentiteit kan ons helpen om meer begrip en compassie te hebben voor elkaar. Prenataal tweelingverlies is een mogelijk aspect dat het waard is om in dit kader verder te onderzoeken en te erkennen.

Gens=mens

De afgelopen maanden ben ik mijn Frans aan het ophalen. Tenslotte vind ik dat je, als je in een ander land gaat wonen, de taal wel redelijk moet spreken. En zo kwam ik, net iets voordat ik dat berichtje plaatste, het woord ‘Gens’ tegen in mijn les.
In het Frans betekent het woord ‘Gens’ mensen. Het herinnert ons eraan dat we allemaal deel uitmaken van een groter geheel. Ongeacht onze individuele ervaringen en identiteiten, zijn we allemaal verbonden door onze menselijkheid. Misschien kan dit inzicht ons helpen om meer begrip en empathie te hebben voor de ervaringen en gevoelens van anderen.

 

©Aranka Reeuwijk