DE EEUWIGE KRIJGER

Al vroeg in je leven besloot je dat ‘je klein en kwetsbaar opstellen’ je niet zouden gaan redden om te overleven. Sterk zou je moeten zijn.
De ander die je zo nodig dacht te hebben -in het geval van alleengeboren tweelingen hun tweelinghelft-, is er niet meer om je liefde en steun te geven. Die heeft jou in de steek gelaten. Althans, zo voelt het voor jou; je voelt je verraden en vreselijk alleen.

Eeuwige prestatiedrang

Als je al vroeg in je leven de ervaring hebt dat je het alleen moet doen en je schrap moet zetten om te blijven leven, zonder rugdekking, dan geeft dat jou de overtuiging dat je zult moeten overleven op eigen kracht. Dit zie je heel mooi verbeeld in karakters als Pipi Langkous en James Bond (maar bv ook in de hoofdpersoon van de film An officer and a gentleman).
‘De anderen’ geloof je niet meer en het grote geheel, waarin jij geboren mocht worden, vertrouw je al helemaal niet meer. Zo is de toon gezet voor de strijd vóór en met jezelf. Eeuwige prestatie naar de buitenwereld toe met als prijs verlies van contact met jezelf en uiteindelijk ook je omgeving.

Net als Pippi Langkous ben je meestal niet bang (of als je al bang bent dan stap je er met het grootste gemak over heen) maar is het juist je durf die je stuurt om nieuwe stappen te zetten. Focus op waar je naar toe wilt is een kwaliteit van je en zorgt er voor dat je beslissingen durft te nemen. Zoals een boogschutter zijn pijl richt op het doel, zo hou jij ook je doel voor ogen. Dit maakt dat je doortastend en niet bang bent om tot actie over te gaan, in wezen ben je een geboren leider. Waar een ander bang is voor iets nieuws zijn nieuwe situaties voor jou juist een uitdaging. Je eigen autonomie hierin is belangrijk, die is je dierbaar. En van daaruit ben je heel goed in leiding nemen en anderen veiligheid en zekerheid bieden, twee dingen die je zelf zo mist. Je eigen gemis is in die zin je kracht geworden.

Sterk en onkwetsbaar

Sommige alleengeboren tweelingen hebben de neiging om zich terug te trekken als het spannend wordt. De Pippi’s en James Bond’s (veel vaker zijn dit de twee-eiige alleengeboren tweelingen, waarbij de ander een jongetje was) trekken hun gevechtstuniek aan. Figuurlijk wordt er een pantser aangetrokken, vooral om het hart te beschermen om zich maar niet te laten raken. Zo krijg je een uitstraling dat je sterk en onkwetsbaar bent en de hele wereld aankunt, zonder hulp. Deze schijnbare onkwetsbaarheid zie je terug in je houding; kin op, borst vooruit, ademhaling hoog in de borst. Je pompt jezelf als het ware naar boven toe op. Sommige mensen zullen het arrogantie noemen.

In plaats van je eigen koning of koningin te zijn ben je een krijger die in alles een strijd ziet en er ook nog eens alles aan doet om die strijd te winnen. Echter, een strijd tegen jezelf zul je nooit winnen. Je bent dan immers altijd de verliezer.
Een rots in de branding, niet omver te krijgen, dat straal je uit. In wezen zit er onder dit masker een heel klein eenzaam bang gekwetst jongetje of meisje die van binnen schreeuwt om steun, figuurlijk én letterlijk graag. Zoals Pippi die zo graag net als Tommie en Anika een vader en moeder had willen hebben. Maar dit toegeven…. Geen denken aan! En stel je eens voor dat James Bond zou zeggen dat hij een klus niet aankan?! Dat zou een ware nederlaag zijn. Kin op, borst vooruit en gaan!

Fouten maken is not done

Toen jij er op jonge leeftijd alleen voor stond heb je een duidelijke beslissing genomen. “Ik kan alles al en alles wat ik kan moet ik alleen doen.” En dat alles al kunnen, dat mag je in dit geval ook heel letterlijk nemen. Nog voor dat je iets hebt geleerd zou je het al moeten kunnen, fouten maken en falen kunnen fatale gevolgen hebben, zo denk je. Zeker als je nog kind bent en alles in het leven aan het ontdekken bent. Oefenen is voor losers.

Natuurlijk zit er een heel ander gevoel onder deze overtuiging. Eigenlijk ben je doodsbang om gekrenkt te worden als je op wat voor manier dan ook laat merken iets moeilijk te vinden of zelfs niet te kunnen. Om je niet te laten vernederen heb je een hoge intelligentie en dito sensitiviteit ontwikkeld om snel te kunnen denken en reageren (en iets eventueel écht in één keer te kunnen). Op die manier laat je niks aan het toeval over.
Niets ontgaat je en eigenlijk word je hier zó moe van en zou je het zó graag anders willen. Maar ja, wie neemt dan het heft in handen en, gaat het dan wel goed?
Om een stap te kunnen zetten naar je eigen zachtheid is het nodig afscheid te nemen van jouw overtuigingen. Het denken in polariteiten mag je loslaten. Je mag gaan zien dat er geen moed kan zijn zonder angst. Maar ook dat leven en dood en macht en onmacht niet zonder elkaar kunnen. Het is niet alleen maar macht of alleen maar onmacht, beiden hebben elkaar nodig zoals de dag en de nacht niet zonder elkaar kunnen. Enne, hulp vragen is echt geen schande.

Jij hebt de regie

Ik heb zelf (maar ook cliënten) mogen ontdekken en ervaren hoe waardevol en krachtig de toepassing van de hartcoherentie is om jezelf te helen. Als je je lichaam voor het gemak opdeelt in stukjes dan heb je je hoofd (denken) en daar tegenover je buik (gevoel). Deze twee kun je met elkaar in verbinding brengen via je hart.
Via deze methode kun je mild en zonder druk de verbindende kracht van je hart terugwinnen, in je eigen tempo. En ja meneer of mevrouw ongeduld, dat vergt oefening en kan even duren.
Er is veel moed voor nodig om de Pippi Langkous of James Bond ladder af te dalen. Dat weet je zelf heel goed. En ondanks je eventuele haast raad ik je aan jezelf hier de tijd voor te geven. Je hoeft het niet in één keer te beheersen.
Krijg je hulp van een coach of therapeut dan is het cruciaal dat hij of zij jou je eigen tempo laat aangeven. Jij bepaalt, jij bent de baas en neemt het initiatief of het tijd is om jouw trap af te dalen zodat je op gelijke voet komt te staan met iedereen om je heen.

©Aranka Reeuwijk

Niet alleen maar alleengeboren tweelingen ontwikkelen deze afweermechanismen om zich staande te houden. Er zijn genoeg andere situaties in iemands leven waardoor die zich terugtrekt en zich niet meer laat raken. Vaak zijn het (één van) de ouders die er niet voor je was/waren toen je nog heel jong was.
Geïnspireerd door Handboek chakra psychologie van A. Judith en De Maskermaker van W. Veenbaas.

Dit verhaal is, samen met meer dan 40 andere verhalen, opgenomen in het boek ‘Alleen verder‘.